17 t/m 21 april: Mandalay - Amarapura - Bagan

17 april: Mandalay en Amarapura Vandaag gaan we naar het Mahagandhayon-klooster en de U Bein brug met de taxi – omdat gisteren de fietstocht niet gelukt was en ze voor vandaag slecht weer opgeven. Om 9.00u worden we opgehaald door de taxi chauffeur. Helaas regent het die dag en nemen we paraplu’s van het hotel en onze regenjassen mee. De taxichauffeur vraagt ons of we langs een werkplaats willen waar ze allerlei houten beelden maken. De chauffeur schat in dat we er zo’n 10 a 15 minuten door zullen brengen. Na slechts 5 minuten hebben we het eigenlijk al gezien, maar voor ons goed fatsoen blijven we er nog even rondhangen. Na een paar minuutjes hebben we het echt gezien en stappen we weer de taxi in, onderweg naar het Mahagandhayon-klooster (Monnikenklooster). Een klooster waar rond 10.15u alle monniken in een lange stoet aan komen lopen in stilte om hun laatste maaltijd van die dag te nuttigen. Aangezien het die hele ochtend al miezert, wordt het er op straat (voor zover je van een straat kunt spreken) ook niet beter op. Eenmaal aangekomen bij het monnikenklooster krijgen we van onze chauffeur een korte rondleiding over het behoorlijke grote complex. We beginnen bij de keuken, waar in enorme grote pannen, die nog op het vuur staan, de rijst gekookt wordt. Dan krijgt de chauffeur van een monnik te horen dat er pas een oude monnik is overleden en vraagt hij ons om mee te lopen naar de ruimte waar deze monnik opgebaard ligt. Nadat we onze slippers uit hebben gedaan en een trap oplopen, zien we een monnik opgebaard liggen en in de ruimte een groepje vrouwen die bezig zijn te rouwen. Een beetje ongemakkelijk vinden we het wel. Snel verlaten we deze ruimte en lopen we met de chauffeur langs een gebouw waar ze de rijst opgeslagen hebben. Enorme zakken rijst vult de ruimte. Tegen 10.15 uur verzamelen we ons bij een gebouw waar de monniken langslopen met een kom om vervolgens de ruimte binnen te gaan om te wachten met eten totdat iedereen heeft. De rij met monniken is behoorlijk lang en de leeftijden zijn erg divers. Je ziet jonge kinderen van zo’n jaar of 6 en je ziet mannen die al aardig op leeftijd zijn. Aangezien de chauffeur de etende monniken al veel vaker heeft gezien en geen zin heeft om zich nat te laten regenen is hij eerder in z’n auto gaan zitten. Nadat we het schouwspel een tijdje hebben bekeken, besluiten we naar de brug te gaan. Deze brug is de langste teakhouten brug, waar ’s avonds monniken overheen lopen. We stappen redelijk nat de auto in. Na slechts enkele minuten stappen we weer uit om de brug te bekijken. Bijzonder om te zien hoe deze brug gebouwd is. We lopen ‘m een stukje op, en op ong. een kwart vinden we het genoeg. Doordat het weer vandaag niet meewerkt besluiten we terug richting de taxi te gaan, waar de chauffeur ons al snel in de gaten heeft. Tegen een uur of 13.00 zijn we terug in ons hotel en besluiten we om nog even een deel van Mandalay te bekijken in de hoop dat we een winkeltje/restaurant vinden waar we wat kunnen eten. Helaas doordat het een feestdag is – nieuwjaarsdag - is bijna alles gesloten. Gelukkig vinden we een winkeltje dat wel open is en halen we daar wat kaakjes en drinken, zodat we waarschijnlijk vanavond als de restaurants gesloten zijn, nog iets te eten hebben. Als we langs de muren van het koninklijk paleis lopen welke door een gracht gescheiden zijn van de straat worden er op straat allemaal zakjes met vissen verkocht. De boeddhisten kopen hier een zakje vissen en laten deze vrij in de gracht. Dit hoort bij hun nieuwjaarsrituelen (iets goeds doen voor ouderen, dieren vrij laten,…..). Wij verdenken de verkopers van de vissen ervan dat ze ze weer uit dezelfde gracht vissen en nog een keer verkopen. Het begint weer te regenen, dus met regenjassen aan maar weer richting hotel. Als het wat later droog is gaan we op zoek naar avondeten. Helaas kunnen we in de tentjes die open zijn niet eten (ze hebben geen eten omdat de markt gesloten was). Wel drinken we wat tussen de locals en ‘s avonds zijn we blij met onze kaakjes en chips die we die middag gekocht hebben. 18 april: Mandalay – Bagan Vandaag gaan we naar Bagan. Op zich een ritje van niets, 180km, maar volgens ons reisschema gaan we er zo rond de 6,5 hr over doen. We worden netjes opgehaald bij ons hotel door een minibus. Helemaal duidelijk was het ons niet met wat voor bus we zouden gaan maar wel dat we airco hadden. De bus kon ’s ochtends ook pas geboekt worden ivm de feestdagen. Als we instappen worden onze rugzakken netjes voorin opgestapeld tussen de andere bagage en halen we onderweg de stad uit nog wat andere passagiers op. Nu blijken er volgens indeling 19 mensen in het busje te passen en met de chauffeur erbij komen we dan op 20. Hier in Myanmar lukt het zonder enige moeite om er 25 in te stoppen. Gewoon wat tassen, een emmer en wat andere bagage in het gangpad en je hebt er weer een paar plekken bij. Er wordt nog wat handbagage (eten) bovenin de bagagerekken gepropt waarvan we zo de saus uit de bakjes zien lekken. Tja wat wil je ook anders als je dat op zijn kant legt. Gelukkig zit er een zakje omheen. Zakjes zijn er ook om tijdens de reis in te spugen -zowel als je reisziek bent, als als je wilt roggelen, of zoals veel Birmezen rode substantie spugen. Het eerste zakjes van een reiszieke medereiziger gaat als we in Myanmar rijden al door het raam naar buiten. De rit blijkt uiteindelijk inderdaad ongeveer 6 uur te duren met een pitstop van 20 minuten. De airco liet te wensen over maar gelukkig konden er raampjes open. Alles bij elkaar viel het best nog wel mee. Alhoewel Folkert al deze tijd met zijn benen in zijn nek heeft gezeten (hij zat boven het achterwiel). In Bagan-Nyang oo worden we het laatste stukje met de taxi naar het hotel gebracht. Dit ziet er weer netjes uit en onze kamer is al voorgekoeld. Als we onze spullen op de hotelkamer gelegd hebben en even bij het zwembad hebben gekeken (daar duiken we later nog wel in – nu veels te druk) lopen we het stadje in op zoek naar eten. Dat hebben we wel verdiend. Op 10 minuten lopen van het hotel zit een leuk toeristisch straatje met meerdere eetgelegenheden. We beginnen met een verse fruit shake bij tentje 1, een koude cola bij tentje 2 waarna we om een uurtje of zes bij het derde tentje lekker eten. Morgen en de twee dagen erna gaan we op zoek naar de tempels van Bagan. Die moeten we kunnen vinden want dat zijn er rond de 2500. 19, 20 en 21 april: Bagan en Popaberg Drie dagen lang genieten we van Bagan en omgeving. Op 19 april doen we dat op de fiets, op 20 april lopend in de ochtend met in de middag een uitstapje per taxi naar de Popaberg en op 21 april per elektrische scooter. Op deze drie dagen zien we veel tempels en pagode’s maar lang niet allemaal. De een is nog indrukwekkender dan de ander. De volgende is heel kitscherig waarna we er weer een inlopen waar ze oude muurschilderingen tevoorschijn hebben gehaald. Sommige tempels zijn maar beperkt toegankelijk in verband met schade bij andere komt er opeens een mannetje tevoorschijn die de tempel voor je openmaakt en met een zaklamp met je rondloopt. Sommige zijn toeristisch (veel locals) andere super stil. We hebben veel gezien en om jullie niet helemaal tempel moe te maken zomaar een paar dingen die we meegemaakt hebben: • Na 3km fietsen leeglopende band dus terug naar hotel en in dorp andere fietsen gehuurd. • Privé rondleiding in gesloten tempel door local, verstaan doen we hem niet maar hij wijst af en toe wat aan met zijn zaklamp. • Bladgoud plakken op Boeddha. • Boeddha zijn gezicht zien veranderen van nors naar lachend afhankelijk van hoe ver weg je ervan staat. • Tijdens het fietsen zes liter water, enkele verse fruitsappen en colaatjes nodig gehad om onze vochthuishouding op peil te houden. • Zonsondergang kijken vanaf Pagode waarvoor je eerst een steile trap op moet maar daarna ook weer af. Maar daar krijg je dan wel wat voor terug. Super mooi! • Iedereen wil met je op de foto. En als wij niet willen dan doen ze het wel stiekem. • De Popaberg – de Dick - beklimmen terwijl je wordt omcirkeld door apen, die zelfs flesjes water van je afpakken. • Deze beklimming net als bij alle andere tempels die je in wilt op blote voeten moet. • De grond hier niet altijd even schoon is, en vaak erg warm. • Opstaan om 4.45hr erg vroeg is maar de zonsopkomst die je dan te zien krijgt adembenemend mooi is. • Een pittig regenbuitje het einde van een warme ochtend betekende (van 35 naar 30 graden) en daarna voor natte voeten op de scooter (zo hoog stond het water hier op de straten) • Birmezen bijna even vies zijn als Chinezen. Dit in het kort over onze drie dagen Bagan en omgeving. Morgen stappen wij op de bus naar het Inle Lake. Deze tocht gaat bijna 12 hr duren maar dat is dan ook wel bijna 350 km. Maar geloof me, harder rijden dan dat ze nu doen dat wil je ook niet…..