Wittstock-Himmelpfort-Ravensbruck
30 juli 2016 - Templin, Duitsland
Dag 18
Vandaag gaan we na een heerlijke rustdag weer fietsen. We fietsen naar Wittstock (een klein stukje verder omdat de camping een km of 10 buiten het dorp ligt). Maar wel weer op de route van de dag erna dus we fietsen ze niet voor niets .
De route voert vandaag ook weer door allerlei dorpjes maar als Gross Linde al niet zoveel voorstelt als dorp dan kunnen jullie je misschien wel wat bij Klein Linde voorstellen. Na ruim 30 km komen we door Pritzwalk wat een grote stad is en waar we dan ook lekker bij de bakker binnen (het terras zit vol) wat drinken en iets kleins eten. In onze tas fietst standaard wat eten mee. Jullie moeten dan denken aan granen repen en voor de zoute trek de duitse krakeling. Maar tot nu toe hebben we ze nog niet als lunch vervanger nodig gehad. Hooguit om een opkomende hongerklop de kop in te drukken. Na Pritzwalk fietsen we weer over rustige wegen om dan opeens uit het niets in een toeristische trekpleister (hoofdzakelijke duitse toeristen) aan te komen: Heiligengrabe. Hier staat een kloster wat nog redelijk in tact is met bijgebouwen. Ook de straat is nog middeleeuws…. Na een paar km komen we in Wittstock aan. Op een terrasje lessen we onze dorst want het is nog steeds warm -na de regenbui van gisteren wel minder - maar nog steeds goede fietstemperaturen. Op het terras raken we aan de praat met Zweden. Zij willen deze dag Berlijn nog halen. Ach het is maar 80 km en het is al 15.00hr en echt haast hebben ze niet. Sterker nog wij moeten ze vertellen in welke plaats ze zitten waarna er op telefoon een route wordt uitgezet.
Na ons drankje fietsen wij de 10 km naar de camping nadat we boodschappen voor het avondeten gedaan hebben. Wat kaas want we gaan voor onze instant pasta en een broodje. En natuurlijk wat te drinken.
We zetten onze tent op op een camping aan de Glambecksee. Op een veld waar later nog een tent komt te staan. Tot we naar bed gaan, zo rond half elf is het droog. De rest van de nacht is dat niet het geval, regen en onweer zorgen voor veel wakker momenten. We houden gelukkig alles in de tent droog en de bui trekt niet over de camping maar volgens Marlies haar berekeningen er wel vlak langs. Volgens Folkert is 1 km best ver weg….
Dag 19
Vandaag fietsen we naar Himmelpfort. Waar we morgen een rustdag inlassen. Deze stond eigenlijk voor overmorgen gepland maar vlak bij Himmelpfort ligt Ravensbrück waar het voormalig vrouwenconcentratiekamp lag. Hoe ironisch is de naam Himmelpfort voor een dorpje zo vlak bij.
Vandaag gaat het grootste deel van de tocht door groene vlakken in ons boekje wat veel bossen zijn. Folkert vindt de fietspaden vandaag niet bijzonder goed. Dit komt voornamelijk door de boomwortels die het asfalt kapot hebben geduwd. Het is inderdaad wel stuiteren. We komen weer in wat toeristischer gebied (een regio met veel meren) waardoor de dorpjes ook weer wat gezelliger zijn en de mogelijkheid om op een terrasje te zitten aanzienlijk toeneemt. Vandaag fietsen we door dorpjes waardoor (een van) de dodenmars is gekomen in 1945. Als je hier de monumenten van ziet zijn dat toch wel kippenvel momenten. In Rheinsburg lunchen – weer bij een bakkertje en daarna fietsen we door richting Fürstenberg/Havel. Het laatste stuk is door de bossen langs de doorgaande weg. Waar wij netjes het fietspad gebruiken nemen de Duitse fietsers elke keer een short cut over de doorgaande weg. Tja je zal een metertje meer fietsen .
In Fürstenberg doen we boodschappen en fietsen door naar Himmelpfort. We fietsen langs het concentratiekamp maar het bezoek doen we morgen. We zetten onze tent op op een leuke camping aan een meer waar ze ook een hok hebben voor fietsers/kanoërs waar je je elektrische apparatuur kunt opladen. Daar zitten we ’s avonds als de wasmachine onze was doet. We zien de zon ondergaan in het meer. Hoe mooi kan het leven zijn. Morgen worden we geconfronteerd met de minder mooie kanten van het leven wat hier nog geen 5 km vandaan heeft plaatsgevonden.
Dag 20
Na een goede nacht vanmorgen op ons gemak opgestaan, ontbeten en onderweg naar Ravensbrück. Als we op de fiets zitten komen we bordjes tegen waarop wordt aangegeven dat hier het kamp Uckermark was. Dit blijkt een kinderkamp te zijn geweest wat in de nadagen van de oorlog gebruikt werd als vernietigingskamp. Er is niet veel van dit kamp over. De natuur heeft hier de vrije loop gehad. We rijden nog wel over een bospad naar een herdenkingsplek. We bezoeken het vrouwenkamp Ravensbrück met een audioguide zodat we veel wetenswaardigheden te horen krijgen. Zo is het kamp door de jaren heen gegroeid, was er een apart mannenkamp, werkten veel vrouwen bij locale bedrijven/boeren, keek je vanaf het dorp Fürstenwalde over het water zo naar het kamp, hebben ze een crematorium in het kamp gebouwd omdat die van Furstenwalde het niet aankon, werden de vrouwen in het begin van de oorlog met een nekschot om het leven gebracht maar later waren er gaskamers. Dit was maar een greep uit alles wat er gebeurd is maar ook dit willen we delen. Het heeft op ons een onwijze indruk gemaakt.
Het kamp is nadat heb bevrijd is door de russen in handen van de russen gekomen die hier tot begin 90-er jaren een militairkamp hadden. Veel van het originele kamp is er niet meer over maar het crematorium, de gevangenis, de fundamenten van het badhuis en keuken en het gebouw waar de kantoren van de hooggeplaatste ss-ers zaten staan er nog. Evenals de gebouwen waar de bewaaksters woonden (nu een YMCA).
Na dit alles eten we wat in het dorp, doen watlo boodschappen en fietsen terug naar de camping. Folkert zwemt nog ff en Marlies leest. Na het koken zitten we weer met onze telefoons aan de oplader en zien weer een mooie zonsondergang. Hoe mooi en hard is het leven.
Groet Marlies en Folkert
Vandaag gaan we na een heerlijke rustdag weer fietsen. We fietsen naar Wittstock (een klein stukje verder omdat de camping een km of 10 buiten het dorp ligt). Maar wel weer op de route van de dag erna dus we fietsen ze niet voor niets .
De route voert vandaag ook weer door allerlei dorpjes maar als Gross Linde al niet zoveel voorstelt als dorp dan kunnen jullie je misschien wel wat bij Klein Linde voorstellen. Na ruim 30 km komen we door Pritzwalk wat een grote stad is en waar we dan ook lekker bij de bakker binnen (het terras zit vol) wat drinken en iets kleins eten. In onze tas fietst standaard wat eten mee. Jullie moeten dan denken aan granen repen en voor de zoute trek de duitse krakeling. Maar tot nu toe hebben we ze nog niet als lunch vervanger nodig gehad. Hooguit om een opkomende hongerklop de kop in te drukken. Na Pritzwalk fietsen we weer over rustige wegen om dan opeens uit het niets in een toeristische trekpleister (hoofdzakelijke duitse toeristen) aan te komen: Heiligengrabe. Hier staat een kloster wat nog redelijk in tact is met bijgebouwen. Ook de straat is nog middeleeuws…. Na een paar km komen we in Wittstock aan. Op een terrasje lessen we onze dorst want het is nog steeds warm -na de regenbui van gisteren wel minder - maar nog steeds goede fietstemperaturen. Op het terras raken we aan de praat met Zweden. Zij willen deze dag Berlijn nog halen. Ach het is maar 80 km en het is al 15.00hr en echt haast hebben ze niet. Sterker nog wij moeten ze vertellen in welke plaats ze zitten waarna er op telefoon een route wordt uitgezet.
Na ons drankje fietsen wij de 10 km naar de camping nadat we boodschappen voor het avondeten gedaan hebben. Wat kaas want we gaan voor onze instant pasta en een broodje. En natuurlijk wat te drinken.
We zetten onze tent op op een camping aan de Glambecksee. Op een veld waar later nog een tent komt te staan. Tot we naar bed gaan, zo rond half elf is het droog. De rest van de nacht is dat niet het geval, regen en onweer zorgen voor veel wakker momenten. We houden gelukkig alles in de tent droog en de bui trekt niet over de camping maar volgens Marlies haar berekeningen er wel vlak langs. Volgens Folkert is 1 km best ver weg….
Dag 19
Vandaag fietsen we naar Himmelpfort. Waar we morgen een rustdag inlassen. Deze stond eigenlijk voor overmorgen gepland maar vlak bij Himmelpfort ligt Ravensbrück waar het voormalig vrouwenconcentratiekamp lag. Hoe ironisch is de naam Himmelpfort voor een dorpje zo vlak bij.
Vandaag gaat het grootste deel van de tocht door groene vlakken in ons boekje wat veel bossen zijn. Folkert vindt de fietspaden vandaag niet bijzonder goed. Dit komt voornamelijk door de boomwortels die het asfalt kapot hebben geduwd. Het is inderdaad wel stuiteren. We komen weer in wat toeristischer gebied (een regio met veel meren) waardoor de dorpjes ook weer wat gezelliger zijn en de mogelijkheid om op een terrasje te zitten aanzienlijk toeneemt. Vandaag fietsen we door dorpjes waardoor (een van) de dodenmars is gekomen in 1945. Als je hier de monumenten van ziet zijn dat toch wel kippenvel momenten. In Rheinsburg lunchen – weer bij een bakkertje en daarna fietsen we door richting Fürstenberg/Havel. Het laatste stuk is door de bossen langs de doorgaande weg. Waar wij netjes het fietspad gebruiken nemen de Duitse fietsers elke keer een short cut over de doorgaande weg. Tja je zal een metertje meer fietsen .
In Fürstenberg doen we boodschappen en fietsen door naar Himmelpfort. We fietsen langs het concentratiekamp maar het bezoek doen we morgen. We zetten onze tent op op een leuke camping aan een meer waar ze ook een hok hebben voor fietsers/kanoërs waar je je elektrische apparatuur kunt opladen. Daar zitten we ’s avonds als de wasmachine onze was doet. We zien de zon ondergaan in het meer. Hoe mooi kan het leven zijn. Morgen worden we geconfronteerd met de minder mooie kanten van het leven wat hier nog geen 5 km vandaan heeft plaatsgevonden.
Dag 20
Na een goede nacht vanmorgen op ons gemak opgestaan, ontbeten en onderweg naar Ravensbrück. Als we op de fiets zitten komen we bordjes tegen waarop wordt aangegeven dat hier het kamp Uckermark was. Dit blijkt een kinderkamp te zijn geweest wat in de nadagen van de oorlog gebruikt werd als vernietigingskamp. Er is niet veel van dit kamp over. De natuur heeft hier de vrije loop gehad. We rijden nog wel over een bospad naar een herdenkingsplek. We bezoeken het vrouwenkamp Ravensbrück met een audioguide zodat we veel wetenswaardigheden te horen krijgen. Zo is het kamp door de jaren heen gegroeid, was er een apart mannenkamp, werkten veel vrouwen bij locale bedrijven/boeren, keek je vanaf het dorp Fürstenwalde over het water zo naar het kamp, hebben ze een crematorium in het kamp gebouwd omdat die van Furstenwalde het niet aankon, werden de vrouwen in het begin van de oorlog met een nekschot om het leven gebracht maar later waren er gaskamers. Dit was maar een greep uit alles wat er gebeurd is maar ook dit willen we delen. Het heeft op ons een onwijze indruk gemaakt.
Het kamp is nadat heb bevrijd is door de russen in handen van de russen gekomen die hier tot begin 90-er jaren een militairkamp hadden. Veel van het originele kamp is er niet meer over maar het crematorium, de gevangenis, de fundamenten van het badhuis en keuken en het gebouw waar de kantoren van de hooggeplaatste ss-ers zaten staan er nog. Evenals de gebouwen waar de bewaaksters woonden (nu een YMCA).
Na dit alles eten we wat in het dorp, doen watlo boodschappen en fietsen terug naar de camping. Folkert zwemt nog ff en Marlies leest. Na het koken zitten we weer met onze telefoons aan de oplader en zien weer een mooie zonsondergang. Hoe mooi en hard is het leven.
Groet Marlies en Folkert
